Tekortkoming

Wanneer twee partijen een contract sluiten, en één van de partijen zijn verplichtingen niet nakomt of niet geheel nakomt, dan spreken we van een ‘tekortkoming’ (in de nakoming).

Wanneer de tekortkoming niet kan worden toegerekend aan de tekortkomende partij, is er sprake van een overmachtssituatie. Een tekortkoming die wél kan worden toegerekend noemen we een wanprestatie. In zo’n geval kan geëist worden dat er alsnog wordt nagekomen, en anders dat er schadevergoeding wordt uitgekeerd.

Een tekortkoming kan tijdelijk of blijvend zijn. Als er bijvoorbeeld goederen geleverd moeten worden, maar de levering heeft vertraging, dan is de tekortkoming tijdelijk. Wanneer de betreffende (unieke) goederen echter zijn vernietigd, kunnen ze nooit meer geleverd worden, en is er sprake van een blijvende tekortkoming.

Zie 6:74 BW.